Botswana, het is weer eens wat anders.

De Okavango Delta is zo groot en afgelegen dat je er alleen per vliegtuig van gebied naar gebied reist, maar zelfs dat is al een belevenis. Vanuit de lucht krijg je een goede indruk van de weidsheid van de delta en zie je een indrukwekkend mozaïek van waterwegen, eilandjes en grote kuddes olifanten en nijlpaarden die gewoon hun gang gaan.
Maar de delta is meer dan alleen olifanten en nijlpaarden.

Het gebied net over de grens met de Caprivi Strip (Namibië) in het uiterste noorden van de Okavango delta, wordt de Okavango Panhandle genoemd. Hier kun je je hart ophalen als je een echte vogelliefhebber bent, of heel veel van vissen houdt.
100 jaar nadat ontdekkingsreiziger David Livingstone dit land ‘land vol rivieren’ noemde, werden het landschap en de dieren in het Moremi-gebied ernstig bedreigd. Toen kwam de lokale Batawana-bevolking in actie en in 1963 werd het Moremi Game Reserve gesticht, het oudste en eerste beschermde reservaat van de Okavango Delta. Je ziet hier gegarandeerd de Big Five want sinds de herintroductie van de witte neushoorn is het kwintet weer compleet. Olifanten, nijlpaarden, buffels, blauwe gnoes, impala’s, rode lechwe, giraffen, impala’s – ze houden er allemaal van om hun dorst te lessen in het zoete water van Moremi. Ook wilde honden zul je aantreffen, en als je goed oplet, en geluk hebt een cheetah met zijn maaltijd in een hoge boomtop.
We reizen verder en dan ineens, opstijgend uit de kale, zanderige vlaktes van de Kalahari, zijn er vier heuvels. Alsof iemand ze daar per ongeluk heeft laten vallen. Het zijn de Tsodilo Hills, heilige grond voor het inheemse San-volk en bekend om het bezitten van mystieke krachten. Meer dan 4.500 kunstwerken – voornamelijk schilderijen, maar ook gravures – sieren de rotswanden en sommige zijn al duizenden jaren oud. Hierover is trouwens een mooi verhaal van Laurens van der Post (Philippolis SA 1906 – Londen VK 1996).

In “The Lost World of the Kalahari” vertelt Laurens van der Post over zijn tijd die hij tussen de inheemse bevolking van de Kalahari-woestijn leefde. Hij beschrijft hun schok toen ze ontdekten dat hij de sterren niet kon horen. Eerst gingen ze ervan uit dat hij een grapje maakte of dat hij loog. Maar toen ze zich realiseerden dat hij ze echt niet kon horen, waren ze diep bedroefd. Voor de San is het niet kunnen horen van de natuur de ernstigste aandoening die een persoon kan hebben. Een teken dat ernstige ontkoppeld bent van de wereld om je heen… food for thought